هزار قرن در آغوش خاك بايد خفت

به جرم یک دو صباحی نشستن اندر باغ
هزار قرن در آغوش خاک باید خفت
خوش آن کسیکه چو گل، یک دو شب به گلشن عمر
نخفت و شب رو ایام هر چه گفت، شنفت
پروين اعتصامي